Beschrijving
Sinds de aanslagen van 11 september 2001 is de discussie over ‘islamitisch fundamentalisme’ nooit weggeweest. Door media en politici worden ‘fundamentalistische bewegingen’ afgeschilderd als de grootste bedreiging voor ‘de beschaving’ zelf. Rechts heeft dit enerzijds gebruikt voor een hetze tegen moslims. Anderzijds heeft zij dit argument gebruikt om ‘de permanente oorlog tegen terrorisme’ en de aanvallen op Afghanistan en Irak te rechtvaardigen.
Bij links heeft dit tot grote verwarring en discussie geleid. Sommigen bestempelen ‘fudamentalisme’ als het nieuwe ‘fascisme’ dat koste wat kost bestreden moet worden – zelfs door het steunen van oorlogen of het ondermijnen van het gelijkheidsbeginsel. In dit pamflet staat Chris Harman stil bij de geschiedenis van de politieke islam en laat hij de sociale basis van deze beweging zien. Een beweging met grote interne tegenstellingen.
Harman concludeert wat de houding van links zou moeten zijn: ‘met de staat nooit, met de islamisten soms’ – als ze in de oppositie zitten. Deze brochure werd geschreven in de jaren negentig, maar is onmisbaar om de ontwikkelingen van de afgelopen twee decennia te begrijpen. Het is belangrijk tegenwicht aan een publiek debat vol oorlogsretoriek, dubbele standaarden en complottheorieën.
